Και τώρα, ποιος θα βγάλει τον Καστανά από τη φωτιά;

Η αρχή έγινε το 1997, όταν ο Μηλιός στην καταγωγή Πέτρος Λεωνίδα Νίνος, ίδρυσε την εταιρεία ΜΗΛΟΣ ΟΪΛ και αγόρασε μια έκταση παλιού  ορυχείου  στον Καστανά (περιοχή στα ανατολικά του νησιού) με την ιδέα να εγκαταστήσει εκεί μονάδα ανεφοδιασμού καυσίμων διερχόμενων πλοίων.
Το σχέδιο δεν περιοριζόταν μόνο στην πετρέλευση των πλοίων σ' ένα γεωγραφικά εξαιρετικό σημείο αλλά και στην παραλαβή απ΄αυτά των υγρών καταλοίπων από την μεταφορά και τη λειτουργία τους (σλοπς) ώστε να υποστούν διαδικασία καθαρισμού.
Πολλοί είχαν υποστηρίξει ότι πίσω απ' αυτόν ήταν κάποιο μεγαθήριο στο  χώρο των καυσίμων, κάτι που όμως δεν αποδείχθηκε ποτέ.
Η εταιρεία πήρε μια σειρά από εγκρίσεις διάφορων εμπλεκόμενων υπηρεσιών, και στις 25-6-1997 ήρθε η ώρα να γνωμοδοτήσει και το δημοτικό συμβούλιο. Παρά την αντίθετη άποψη 2 συμβούλων, η πλειοψηφία είδε το τυράκι και όχι την φάκα, με αποτέλεσμα να γνωμοδοτήσει θετικά για την προέγκριση χωροθέτησης της μονάδας.
Δείτε την απόφαση ΕΔΩ
Κάτι αντίστοιχο έγινε και στο επαρχιακό συμβούλιο, με αποτέλεσμα να ανοίξει ο δρόμος για την επένδυση.
Κάπου εκεί όμως εμφανίστηκε ο σωτήρας Ζορρό, με την μορφή πολλών τουριστικών επαγγελματιών που εναντιώθηκαν με την ίδρυση της μονάδας και δημιούργησαν αρνητικό κλίμα σε τέτοιο βαθμό, ώστε η εταιρεία να κάνει πίσω.
Και ενώ όλα έδειχναν πως το όλο θέμα ήταν ένα απλό όνειρο του παρελθόντος, φτάσαμε στο 2013 για να ξεκινήσει ένας εφιάλτης για το παρόν και το μέλλον του νησιού.
Με νέους ιδιοκτήτες (οικογένεια Βαρδάκη) η εταιρεία ζητά και παίρνει από το τμήμα βιομηχανίας της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου στις 06-06-2013 άδεια μηχανολογικής εγκατάστασης, Μονάδας Αποθήκευσης και Διακίνησης Υγρών Καυσίμων, με τριετή διάρκεια.
Μετά την πάροδο της τριετίας και ενώ δεν έχει γίνει κάποια άλλη κίνηση στις 23/3/2016 η άδεια αυτή παρατείνεται για ακόμη τρία χρόνια. Αντίγραφο μπορείτε να δείτε ΕΔΩ.
Με νομοσχέδιο του 2020 οι δήμοι δεν εμπλέκονται πλέον  σε διαδικασίες για πολλά θέματα, κυρίως περιβαλλοντικά, τα έτη 2013 και 2016 όμως ο δήμος Μήλου είχε ρόλο και δικαίωμα γνωμοδότησης, κάτι το οποίο δεν φαίνεται να ασκήθηκε στις προαναφερθείσες περιπτώσεις. Για το μεν 2013 τηρήθηκε σιγή ιχθύος και δεν δημοσιοποιήθηκε το παραμικρό, για το δε 2016 η δημοτική επιτροπή περιβάλλοντος συζήτησε το θέμα και εισηγήθηκε προς το δημοτικό συμβούλιο ομόφωνα αρνητικά.
Το συμβούλιο όμως ουδέποτε συνεδρίασε για τη συζήτηση της υπόθεσης με αποτέλεσμα η κοινωνία του νησιού να έχει παντελή άγνοια για τα όσα γίνονταν, και η Περιφέρεια να μην καταγράψει τις υφιστάμενες αντιρρήσεις .
Είναι απορίας άξιο το γιατί η δημοτική αρχή έβαλε κάτω από το τραπέζι ένα τόσο σοβαρό θέμα και μάλιστα 2 φορές. Οι ευθύνες είναι τεράστιες και σίγουρα θα πρέπει να αναζητηθούν.
Τόσο ο δήμαρχος, όσο και ο πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου εκείνης της περιόδου οφείλουν να δώσουν εξηγήσεις για τις τεράστιες αυτές παραλείψεις σε ένα θέμα με τεράστια σημασία για το νησί.
Ας πάμε όμως στο σήμερα. 
Μετά τις αποφάσεις του 13 & 16, η εταιρεία πλέον δείχνει έτοιμη να ξεκινήσει την επένδυση.
Στις 31/7/2020 η πολεοδομία Μήλου εγκρίνει οικοδομική άδεια για εγκατάσταση αποθήκευσης και διακίνησης καυσίμων. Η ανάρτηση της άδειας στο διαδίκτυο γίνεται αντιληπτή και αποτελεί το ξεκίνημα των αντιδράσεων από φορείς και πρόσωπα. Δείτε την άδεια ΕΔΩ
Την 1/9/20020 εγκρίνεται από την Περιφέρεια η εγκατάσταση μονάδας αποθήκευσης και διακίνησης καυσίμων με πενταετή διάρκεια. Αντίγραφο τη απόφασης ΕΔΩ
Ο δήμος έχει ήδη αναλάβει δράση και προετοιμάζεται για νομικές ενέργειες. Η επιτροπή περιβάλλοντος συνεδρίασε χθες και ετοίμασε την εισήγηση της για το προγραμματισμένο δημοτικό συμβούλιο της Δευτέρας. 
Η κοινωνία του νησιού είναι σε εγρήγορση και ήδη καταγράφει τις αντιρρήσεις της στα κοινωνικά δίκτυα. 
Η φωτιά όμως έχει μπει και θα χρειαστεί μεγάλη και δύσκολη προσπάθεια για να βγάλουμε τον Καστανά από τις φλόγες της.
Να μια λαμπρή ευκαιρία ώστε όλοι μαζί να να καταφέρουμε κάτι που το 2016 δεν έγινε γιατί κάποιοι δεν έκαναν σωστά τη δουλειά τους.