Φτωχό χωριό τα λίγα σπίτια

 

Ο πραγματικός πλούτος ενός τόπου δεν κρίνεται μόνο από την οικονομική του ανάπτυξη και την κοινωνική ευημερία,  στοιχεία που συνήθως αλλάζουν με τον χρόνο, αλλά με τις πνευματικές του  αξίες που μένουν αναλλοίωτες στο διηνεκές.

Με γνώμονα το παραπάνω, πρέπει να παραδεχτούμε ότι η Μήλος εδώ και λίγες μέρες έγινε φτωχότερη. 
Το όνομα του Γρηγόρη Μπελιβανάκη θα συνοδεύει την ιστορία του νησιού μας ανά τους αιώνες, η απουσία του όμως από την συγγραφική ζωή φαντάζει δυσαναπλήρωτη. Τα τελευταία  εκατό χρόνια πέρασαν περισσότεροι που κατέγραψαν την ιστορία και τη λαογραφία μας, κανένας όμως με την πληρότητα και τη συνέχεια του Γρηγόρη.
Εμείς που μείναμε πίσω, έχουμε την υποχρέωση να αναγνωρίσουμε το μεγάλο έργο του και να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για την ύπαρξη συνεχιστών. 
Η απόφαση του δήμου να ονομάσει το υπό σύσταση ιστορικό αρχείο - βιβλιοθήκη με το όνομα του Γρηγόρη, αποτελεί σίγουρα μια ένδειξη συναίσθησης της μεγάλης απώλειας και απόδοσης τιμής στο πρόσωπό του. Στο σημείο αυτό θα πρέπει βέβαια να καταδικάσουμε την στάση του τέως δημάρχου Δαμουλάκη, να αποσυρθεί από τη συζήτηση του θέματος στο δημοτικό συμβούλιο, ώστε να μην υποχρεωθεί να συλλυπηθεί για τον εκλιπόντα καθώς δεν διατηρούσε μαζί του αγαστές  σχέσεις.
Άλλο ένα δείγμα εμπάθειας και μικρότητας απ' αυτά που μας έχει συνηθίσει ο κ. Μάκης.
Ο καλύτερος επικήδειος για τον αείμνηστο Γρηγόρη θα είναι η ολοκλήρωση όσο γίνεται περισσότερων προτάσεών και ιδεών του, καθώς και ανάδειξη νέων προσώπων που θα βαδίσουν στα χνάρια του.
Το πνευματικό μας χωριό έμεινε πλέον με ελάχιστα σπίτια και μοναδική ελπίδα είναι να ενισχύσουν τον μοναδικό εναπομείναντα συγγραφέα και συνεργάτη του εκλιπόντα Παύλο Κοτρωνάκη, νέα πρόσωπα.
Το οφείλουμε στον τόπο και την ιστορία του, σε μας, στα παιδιά μας, και πάνω απ' όλα στον Γρηγόρη.
Για μια φορά ακόμη: καλό ταξίδι!